Een kliniek? Nooit!
Ik ga echt niet naar zo’n kliniek. Nee hoor, never! No way ga ik in zo’n gevangenis zitten. Je denkt toch niet dat ik me laat opsluiten in zo’n sekte, tussen allemaal van die kansloze idioten? Jezus man, wat denk je nou? Daar kom je volgens mij nog gestoorder uit dan je erin gaat. No fucking way. Kansloos!! Echt niet!!’
‘Nee, dat zou ik ook niet doen’, zei ik rustig en keek hem aan. ‘Niet als het er zo uit zou zien, tenminste.’
‘Hoe bedoel je?’ zei hij, deels boos, deels verbaasd en een heel klein beetje nieuwsgierig.
Wat in mijn voordeel werkte, was dat ik zelf in zo’n kliniek heb gezeten.
Daarnaast heb ik, door mijn werk, gelukkig al vele tientallen verslaafden uiterst positief uit hun kliniek vandaan zien komen. Het aantal mensen dat blij is dat ze ooit die stap uiteindelijk toch hebben durven zetten is veruit in de meerderheid, t.o.v. het kleine aantal dat het er niet fijn vond.
Nog steeds bestaan er enorme vooroordelen en indianenverhalen over herstelklinieken. Lasterpraat gaat nu eenmaal makkelijker en veelvuldiger rond dan de waarheid. Sensatie praatjes zijn interessanter om te vertellen, ook al raken ze kant noch wal.
Toen ik de hierboven aangehaalde cliënt in drie minuten uiteen had gezet hoe ik mijn tijd in de kliniek heb ervaren en wat het mij heeft opgeleverd, reageerde hij met een smalend ‘Nou, ik heb anders wel andere verhalen gehoord.’ Het was duidelijk dat hij liever geen gezichtsverlies wilde lijden, maar de toon was toch alweer iets bijgedraaid.
Ik vroeg hem hoe hij, als hij een kliniek zou mogen opstarten, zo’n instituut eruit zou laten zien. Wat er volgens hem dan in zo’n kliniek zou moeten gebeuren. ‘En ik zou het waarderen als je niet met ‘geen idee’ antwoordt, voegde ik eraan toe.
Die vraag had hij duidelijk niet verwacht, want het kostte hem een tijd om tot een antwoord te komen. Wat hij vervolgens beschreef, lag niet eens zover van de bestaande situatie af, zoals die voor de gemiddelde kliniek geldt. Toen ik hem dat vertelde, ontdooide hij nog wat verder.
De koersverandering bleek te zijn geslaagd, want die heeft doorgezet. Ook deze cliënt kwam de kliniek uit met een compleet nieuw levensperspectief. Hij ging naar meetings, vond een sponsor, volgde de nabehandeling van de kliniek en zette zijn herstel op 1.
Drie weken geleden haalde hij zijn sleutelhanger op, voor een heel jaar clean en sober. Op naar de rest van zijn leven.